Potiche. Verrukkelijke jaren '70 film.

Het begin van de film is helemaal in stijl, beeld, lettertype, muziek en Catherine Deneuve die jogt door de bossen. Ze ziet een hertje, een eekhoorntje, en twee konijnen die druk bezig zijn, en maakt er een klein gedichtje over. Suzanne is de vrouw van Robert een paraplufabrikant en een mannelijke tiran. Ze lijkt zich te hebben neergelegd bij het feit dat ze geen eigen mening mag hebben, zijn overspel moet tolereren en blij mag zijn met al haar huishoudelijke apparaten. Haar kans komt echter als er een staking uitbreekt en haar man een hartaanval krijgt en zij de leiding van de fabriek over moet nemen. Dat gaat onverwacht goed en ze wil dan ook niet wijken als Robert hersteld terugkeerd. Maar op vrouwelijke solidariteit van haar dochter hoeft ze niet te rekenen; die helpt haar vader terug aan de macht. Maar gelukkig heeft zij, ondersteund daar haar zoon, nog een verrassing in petto. Als ze niet lang haar bedrijf kan leiden, dan biedt de politiek een nieuwe mogelijkheid. Een mooie manier om ook iets te zeggen over de (on-)mogelijkheden van vrouwen in de (Franse) politiek.
De film is prachtig vormgegeven. Alles klopt: de kleren, de muziek, de borden en zelfs het gemeentehuis (let op de ramen en deuren). Maar er is veel meer. De warme gloed van de vroegere liefde tussen Suzanne en de huidige communistische burgemeester-kamerlid (Gerard Depardieu). Ze vinden iets van hun vroegere liefde terug, maken een dansje, maar Suzanne beseft dat de weg terug niet meer kan. De onverwachte kanten van Suzanne in de liefde, wat gebeurt er als ze een lift aan neemt (en waar wijzen de konijntjes naar vooruit). Robert die terugkomt van vakantie en eerst weer naar zijn secretaresse verlangt. Als zij hem echter afwijst, krijgt zijn vrouw de armband en niet zij. Haar zoon die steeds homoseksueler blijkt en een relatie krijgt met iemand aan wie hij eigenlijk te nauw is verwant. Maar het is vooral Catherine Deneuve die de show steelt, want als ze moet gaan onderhandelen met de stakers dost ze zich uit met al haar juwelen want zij hebben toch recht om te zien waaraan zij hebben bijgedragen. Stijl, charme en vele onverwachte kanten dat alles heeft Suzanne. Geheel verwarmd, verheugd en vol goede moed verlaten we de bioscoop.