Kerstverhaal meets Agatha Christie dat is dit jaar de kern van de kerstvoorstelling van het Rotheater. Na de moderne sprookjesmix van 'Lang en gelukkig' en het niet helemaal wilde westen van Snorro zijn we nu in hotel 'De Goede Afloop' met een kerststal als zogenaamde themakamer. De zaal heeft er zin in, de spelers hebben er zin in, er wordt volop gelachen en er zijn actuele grappen. Sommige elementen zijn sterk. Allereerst Jack Wouterse als Agatha Christie, wijs en in het zicht van de dood, zeker als hij omgeven wordt door allemaal kleine mini Agatha's. De engelen beginnen sterk. De sprekende ongeboren Jezus en de nuffige ezelin en Brabantse Oss zijn grappig. Het geheel heeft echter naar mijn gevoel minder vaart dan de eerdere voorstellingen. Natuurlijk de uitgebreide uitleg over hoe de moord nu in elkaar zit, hoort bij de Agatha Christie boeken. Maar toch kom ik niet helemaal in de flow van de voorstelling. Voor de pauze komt het verhaal wat traag op gang en Billy de bell boy heeft niet dezelfde pit als Knoop of Snorro.
Natuurlijk zijn het kerstverhaal en Agatha Christie over bekend en dat maakt de voorstelling leuk, maar het echte spel met beide elementen komt maar ten dele tot stand. Ik wachtte op de echte pit of het echte over the top, maar voor mijn gevoel kwam dat niet. Dan is het slotnummer 'Ik geloof dat ik vlieg' toch minder het hoogtepunt waar ik op had gehoopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten