In mei van dit jaar zagen we van de regisseur Katie Mitchell een bijzondere, filmische uitvoering van 'Freule Julie' in Berlijn. Des te interessanter daarom nu een Freule Julie van Thibaud Delpeut te zien, wiens 4.4.8 Psychosis eerder dit jaar grote indruk maakte. Een interesaante overeenkomst tussen beide voorstellingen is dat niet alleen het verhaal wordt gespeeld, maar dat beiden - met verschillende vormen - tegelijkertijd commentaar geven. In Katie Mitchell's versie gebeurt dat door kleine details met behulp van video te vegroten, in deze versie door één van de spelers regieaanwijzingen in een microfoon voor te lezen.
Freule Julie is in deze voorstelling vooral een manipulerende verwende vrouw, haar bediende Jean laat zich na enige aarzeling overhalen en zijn verloofde Kristin pleegt lijdelijk verzet. Het wordt een harde voorstelling in een kil decor, waar niks lieflijks aan is. De dromen die Julie en Jean hebben komen nauwelijks van de grond, het zijn illusies die als vanzelfsprekend niet haalbaar zijn. Er rest niets anders dan dat te aanvaarden en als dat niet mogelijk is de dood. Viel eerder het licht door de raampjes naar binnen, nu doet het geluid de zaal trillen. Iedereen is vastgeketend aan zijn lot, dromen bieden geen uitweg, dat doet alleen de dood. Onder de indruk verlaten we de zaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten