Eén van de leuke aspecten van het filmfestival is dat je onverwachte films ziet over historische onderwerpen. De film 'The Autobiography of Nicolae Ceausescu' is zo'n film. De film biedt geen doorwrochte analyse met getuigen en deskundigen, maar componeert een beeld van Ceausescu op basis van allerlei film- en tv-opnamen. Natuurlijk zijn dit allemaal gecensureerde beelden, beelden die in dienst stonden van zijn rol als leider van de Roemeense communistische partij. Maar samen vormen al die fragmenten ook een beeld van hoe een leider die enthousiasme uitstraalt, steeds meer een zelfverheerlijkende dictator wordt.Een sterk element van de film zijn de beelden van staatsbezoeken. Westerse leiders die Roemenië graag aandoen omdat hij net wat anders was (of uitstraalde dan de strenge Warschau-pact lijn), beelden van een Europese topconferentie (met Den Uyl in de bankjes) en bezoeken aan China en Noord-Korea. Daar kent de persoonsverheerlijking geen grenzen, met eindeloos geregisseerde massascènes waar Kim Il-Jung en Ceausescu veel pleziet aan ontlenen.
Maar opmerkelijker nog is de scène van een lid van de communistische partij dat zich op het volkscongres uitspreekt tegen de zoveelste herverkiezing van Ceausescu. Een daad van moed die gesmoord wordt in applaus en geroep. Je vraagt je af wat er daarna met deze man is gebeurd. De film begint en eindigt met beelden uit de laatste uren van Ceausescu en zijn vrouw (die je even daarvoor nog ziet als ze zichtbaar verveelt bij een warrige speech van hem). Hij is van een andere wereld, wil alleen voor het congres zich verdedigen. En je weet dat hij even later wordt doodgeschoten. Zoals hij beren liet voeren om ze makkelijker te kunnen schieten, leidde de volksopstand tot zijn executie. En nu afwachten of er ooit ook zo'n film over Mubarak komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten