Vooraf beloofde de film een bijzondere ervaring te worden en die verwachting werd zeker waargemaakt. Een film met zo'n titel, de eerste zogenaamde 'rode western' en met speciaal gecomponeerde live muziek door het Metropole Orkest dat beloofde veel. Het werd een fascinerende voorstelling. De film is een bijzondere combinatie van twee Amerikanen in het Moskou (waarvan één cowboy) in de jaren '20. Mr. West, voorzitter van de YMCA gaat op uitnodiging naar Moskou en vreest de barbaarse bolsjewieken. Echter daar aangekomen zijn het niet de bolsjewieken die hem ontvoeren en zijn geld afhandig willen maken, maar juist de verlopen bourgeoisie en adel (zeker de verlopen baronesse met een bizar grote lach) die de vijand blijken. Zijn eigen cowboy en de bolsjewieken samen redden hem, zodat hij zijn vrouw telegrafeert om in New York het portret van Lenin op te gaan hangen.Als je nu kijkt naar films uit de jaren '20 dat is het acteren voor ons over de top. De grote ogen, de grote gebaren, het supertheatrale dat heeft een ander - soms komisch - effect. Maar zeker in combinatie met de sterke, stromende en energieke muziek werkt het wel. Bijzonder is het ook om de beelden van Moskou zo in de sneeuw te zien, een stad waar auto's en sleeën zich vanzelfsprekend naast elkaar voortbewogen. Natuurlijk is het een propaganda film voor wat een dictatoriaal regime was (ik moest denken aan het boek over Moskou in 1937 waar ik afgelopen jaar delen van las en wat de terreur en de modernisering beschreef). Toch bekijk ik nu de film vooral als leuk, anekdotisch, met ingenieuze filmbeelden (hoe kan je met beperkte middelen een sleetocht zo lang mogelijk in beeld brengen: eerst toon je alleen de onderkant van het rennende paard, daarna kan dezelfde take nog eens maar nu ook met de gebouwen op de achtergrond) en met prachtige muziek die alles voortstuwt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten