'Boem. Paukenslag.' Jaren geleden droeg ik een t-shirt met dat gedicht van Paul van Ostaijen er op. Ik was toen stomverbaasd dat iemand in de bus in New York opeens begon met dat gedicht voor te dragen lezend vanaf mijn shirt. 'Bezette stad' is een theaterbewerking van het gedicht dat Paul van Ostaijen maakte over het bezette Antwerpen in de Eerste Wereldoorlog. Nu de inspiratie voor een bijzondere voorstelling van de KVS. 'Ik vind me nergens'. Dat is de dichtregel die steeds terugkeert als we in de theaterzaal zijn. De voorstelling begint echter niet in het theater maar buiten in de stad. We lopen naar het metrostation en zien een man op het tegenoverliggende perron met een gettoblaster. Hij start een gesprek maar het is niet helemaal te volgen, wel klinkt muziek. Daarna op de stoep tussen het voortrazende verkeer vertelt een man over zijn angst voor het water. De omgeving, het dagelijkse leven wordt zo deel van het theater.
In de zaal zie je deze acteurs weer terug. We zitten in het rond met de acteurs / rappers / zangers ook in het rond en op een podium in het midden. Begint het met wat ik denk dat dichtregels van Van Ostaijen zijn, daarna gaat het over in eigen teksten. Het is erg knap wat ze allemaal met hun stemmen doen en hoe die samengaan. Maar ik zoek naar wat het verband is met 'Bezette stad'.
De voorstelling eindigt met het combineren van de stemmen en kreten van de acteurs en een deel van het publiek. Best een mooie combinatie. Een voorstelling die probeert de stad bij het theater te betrekken en daar deels in slaagt. Maar ik ben nu vooral benieuwd naar het oorspronkelijke gedicht van Van Ostaijen.
Foto: KVS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten