De afgelopen dagen zag ik twee voorstellingen waar beweging het centrale element was. Trust van anoukvandijk en de Schaubühne am Lehniner Platz en Hondsdagen van het Rotheater. In Trust werden taal, dans en veel energie gecombineerd. Steeds in wisselende duetten werd het persoonlijke verhaal verteld en tegelijkertijd het grote verhaal over de economische crisis. Er werd veel gesproken en dat herinnerde enigszins aan het werk van Gerardjan Rijnders. De werkelijkheid als inspiratiebron; de teksten waren daardoor zowel herkenbaar als ook vervreemdend. De dansers brachten veel energie in en sleepten de acteurs mee. Tekst en dans vulden elkaar prachtig aan.
Hondsdagen daarentegen is een veel ingetogener en in zekere zin ook kleinere voorstelling. De openingsscene is daarvan een goed voorbeeld een pinnige zuster duwt de oudere muzikant langzaam maar steeds scherper vooruit. Terwijl het een zeer fysieke voorstelling is (je ziet bijna de blauwe plekken verschijnen) gaat het over een kleinere wereld en over de vernederingen daarbinnen. Er zitten een paar minder sterke elementen in zoals het verschonen van een luier of het spelen met een poep. De live uitgevoerde muziek daarentegen is sterk vooral van Maartje Teussink en een bijzonder mooi zingende Gijs Naber. Hopelijk krijgt hij nog eens een grotere muzikale rol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten