Yo también won de publieksprijs op het Rotterdamse filmfestival. Het is een bijzondere film over een man met het syndroom van Down die aan de universiteit is afgestudeerd, aan zijn eerste baan begint en verlangt naar de liefde. Naar de liefde van een gewone vrouw. Hij bekijkt zijn vrouwelijke collega's dan ook met meer dan gemiddelde belangstelling. Daniel wordt verliefd op Laura, zij vindt hem grappig (en hij is ook heel ad rem; zo laat hij zich een aantal keren zijn schoenen strikken voordat hij vertelt dat hij dat echt al vanaf zijn 10e zelf kan) en aardig maar toch vooral een bijzonder maatje. Waar Laura met andere mannen voor haar problemen afleiding zoekt, vinden ze elkaar als vrienden. Maar hoe moet het dan verder als Daniel meer wil dan vriendschap. Moet hij zich neerleggen bij het feit dat een gewone vrouw niet iemand met het syndroom van Down als partner wil? Moet hij een voorbeeld nemen aan twee van zijn kennissen met het syndroom van Down die samen de ware en intense liefde hebben gevonden of zoekt hij door? De film geeft geen simpel antwoord dat alles makkelijk wordt opgelost, maar laat wel het mooie van vriendschap, liefde en de mogelijkheden van een beperking zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten