Op het toneel liggen netten met voetballen en staan her en der ramen opgesteld. In het theater van Bonheur zien we Hondsdagen van Wolfspeelt. Ramen van het zomerhuis die open gaan; er komt nieuw leven in de stoffige kamers. De twee jeugdvrienden Jesse en Marc komen elkaar daar na jaren weer tegen. Beiden blijken ze op de vlucht te zijn; Jesse voor zijn gameverslaving en Marc als zijn ideale ouders dat toch niet blijken te zijn. Ze staan er echter niet alleen; ze delen het toneel met een saxofoniste, een contrabassist en en een violiste. De muziek vertelt soms een eigen verhaal, soms herhalen of variëren ze op de tekst. Het is krachtige muziek.
Er zijn sommige leuke momenten: Marc die de lijstjes van zijn jeugd herhaalt (en gevoelens van herkenning oproepen), de reis in de bus van Jesse. Als geheel overtuigt de voorstelling niet echt. Er gebeurt niet heel veel en de vraag is waar de verhalen en levens van deze jonge mannen naar toe gaan. De landerigheid van de Hondsdagen schemert er wel door, maar het wordt niet zo'n echte zomerse dag die maar duurt en duurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten