
'De Verliezers' wordt deze keer zonder muziek er onder gespeeld. Het contrast tussen de jazz-achtige en opwekkende muziek en het tragische verhaal was erg sterk. Maar de focus op de tekst en het spel wordt zo nog intenser.
De monoloog van Rien had ik nog niet eerder gezien. Een mooi verhaal van Anna Enquist over een Poolse jood die begin van de 20e eeuw naar Amerika emigreert. Hij kan zijn niet-joodse huishoudster niet vergeten en wil de Poolse taal niet vergeten. Zo raakt hij langzaam verwarder en verwarder. Op Ellis Island (je denkt er weer aan terug als je de monoloog hoort) wordt hij teruggestuurd en belandt in Maasoord. Daar rest alleen het water.
Terwijl buiten de Rotterdam vast aan de kade ligt en de schepen voorbij varen, vult de studio met het onvervulde verlangen van deze mannen. Maar toch leren wij hen kennen en worden we geraakt.
Foto: Kees Deenik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten