Iemand moet het doen

Laura van Dolron, een klein theaterhypje zoals ze zelf zegt, speelt 'Iemand moet het doen'. Een solovoorstelling, een monoloog, stand up philosophy of toch vooral een gezamenlijke zoektocht. Het contrast met 'La grande bouffe' de avond er voor lijkt groot. Vier zich doodetende heren voor wie het leven uitzichtloos is geworden, versus een jonge vrouw die zoekt naar het menselijke. Een voorstelling die het resultaat is van een persoonlijke zoektocht. Waarbij Laura van Dolron heen en weer schakelt tussen het grote maatschappelijke verhaal - doordat de Palestijn je zo nadrukkelijk welkom heet in Jeruzalem maakt hij de stad die hem is afgenomen weer tot de zijne - en het kleine persoonlijke verhaal. Haar dement wordende oma, die niet meer dement is als haar opa op sterven ligt. Hoe Laura zich voelt bij de kist van haar opa.

Het bijzondere is dat je meegaat in de privé zoektocht, in de afwisseling van groot en klein en het niet irriteert als het gedrag van een verwende jonge theatermaker die niet weet wat ze wil. Het is een oprechte zoektocht. Een zoektocht niet naar wereldvrede, maar wel hoe je contact kunt maken. Waarom je de ander zou moeten willen horen. Waarom de verlegenen de anderen ruimte geven, waarom je hand van de ander vast wilt houden. Laura ervoer stilte in het verre Oosten en vraagt ons het publiek die stilte te delen en samen in stilte te eindigen. En dat gebeurt, en iedereen luistert, is stil en ervaart het niet als een kunstje, maar als een oprechte poging. Een poging die in het dagelijks leven misschien niet altijd stand houdt, maar op dat moment wel werkt.

Theater dat hoop geeft kun je zeggen. En dan zijn er andere voorstellingen de afgelopen tijd die ook hoop geven. Branden waarin het onmogelijke, het onvergevelijke vergeven wordt. De Tien Geboden waar de menselijke onvolmaaktheid, maar ook de menselijke kracht en hoop centraal staan. En zelfs La grande bouffe waarin de ontroering komt door het willen zorgen. Laura van Dolron maakt de hoop en de verbinding meer nog dan anderen tastbaar. Dat is een bijzondere ervaring