La Cenerentola

Een droom dat blijken de belevenissen van Assepoester in La Cenerentola van Rossini. In een klein benepen bekrompen huisje slooft Assepoester voor haar zussen. Als ze droomt kan ze ontsnappen, de wereld wordt letterlijk groter. De wanden van het huisje wijken uit en het grote toneel met de prins wordt werkelijkheid. Uiteindelijk blijkt het echter niet meer dan een droom, hoewel de muziek eindigt met een happy end, sluiten de muren zich weer. We zijn weer terug in het kleine benepen huisje, waar een ontsnapping toch niet mogelijk lijkt.
Dat beeld is mooi en de muziek is onderhoudend en er wordt redelijk goed gezongen. Jammer toch, zou Laura van Dolron zeggen, dat het niet echt raakt. Het is aardig om te zien, maar het blijft een illustratie. Soms grappig, soms mooi, maar niet meer dan dat. Leuk om te zien omdat eerder we met twee nichtjes we de bewerking van Jeugdtheater Hofplein zagen. Die was sneller, had meer vaart en daarmee ook meer inhoud. Dit blijft een droom, eentje waarvan je vaag herinnert dat je die had, maar die verder geen vragen oproept.