Elke generatie heeft zijn eigen Star Trek: Star Trek, The Next Generation, Deep Space Nine, Voyager en Enterprise. Mijn serie is toch vooral The Next Generation met Jean Luc Picard als kapitein en natuurlijk Data. En dan zijn er de films: er waren er 10 en dan nu de 11e Star Trek. De film past in de trend van prequels die de laatste jaren zijn gemaakt. In het geval van Star Trek is dat nog ingewikkelder dan bij andere films, immers Star Trek en de hoofdrolspelers zijn iconen geworden. Kirk is geen gewone kapitein maar het toonbeeld van de mannelijke, soms onbezonnen, actieheld met levenslange trouwe vriendschappen, Spock de ratio en tegelijkertijd de ondergrondse aanwezigheid van emoties, Bones, Sulu, Checkov, Scotty en Uhura ze staan voor meer dan zichzelf.
De film slaagt er verrassend goed in om enerzijds recht te doen aan de kenmerken van de iconen, maar tegelijkertijd er nieuwe levende en vooral ook jonge enthousiaste ruimtevaarders van te maken. Checkov die rent om zijn nieuwe manier van het transporteren van mensen te demonstreren, Sulu die kan schermen, Spock die durft emotie toe te laten, Uhura die een verrassende keuze in de liefde maakt en Kirk die vol vuur op reddingsmissie gaat, maar wat minder vol van zichzelf is. Ze zijn ontspanner en humorvoller dan de oorspronkelijke karakters en laten bovendien meer twijfel toe.
Voor mij waren de karakters leuker dan het verhaal. Het verhaal past in de traditie van de films: er moeten werelden worden gered. En meestal lukt dat natuurlijk op het laatste moment. Maar in dit geval is het redden van de wereld in mijn ogen toch meer bijzaak en gaat het om de geboorte van karakters, van vriendschap en van een drang om ‘to boldy go where no man has gone before’.
De film slaagt er verrassend goed in om enerzijds recht te doen aan de kenmerken van de iconen, maar tegelijkertijd er nieuwe levende en vooral ook jonge enthousiaste ruimtevaarders van te maken. Checkov die rent om zijn nieuwe manier van het transporteren van mensen te demonstreren, Sulu die kan schermen, Spock die durft emotie toe te laten, Uhura die een verrassende keuze in de liefde maakt en Kirk die vol vuur op reddingsmissie gaat, maar wat minder vol van zichzelf is. Ze zijn ontspanner en humorvoller dan de oorspronkelijke karakters en laten bovendien meer twijfel toe.
Voor mij waren de karakters leuker dan het verhaal. Het verhaal past in de traditie van de films: er moeten werelden worden gered. En meestal lukt dat natuurlijk op het laatste moment. Maar in dit geval is het redden van de wereld in mijn ogen toch meer bijzaak en gaat het om de geboorte van karakters, van vriendschap en van een drang om ‘to boldy go where no man has gone before’.
1 opmerking:
Lieve Onno,
Goed dat je weer met je blog bent begonnen. Mij spreken schurken-die-de-wereld-zoniet-het-heelal-willen-vernietigen-verhalen meer aan dan jou. Maar ik ben het met je eens dat het bijzondere van deze film is dat je als kijker gelóóft in de acteurs die Kirk, Spock, "Bones" McCoy, Checkov, Uhura,Sulu en Scotty neerzetten.
Ik ga hem nog een tweede keer zien!
Een reactie posten