Het beginbeeld van de recente voorstelling 'Atropa' van Guy Cassiers in de Schouwburg was prachtig. Een actrice staand op een hoge stapel stenen en een indringende verwijzing naar het Amerikaanse vrijheidsbeeld. De eveneens door Cassiers geregisseerde muziektheatervoorstelling / opera 'House of the Sleeping Beauties' zag er eveneens prachtig uit. Een toneel met een lichtverhoogde vloer van een Japans huis, een wand met projecties die zich opende en waar de slapende schoonheid verbleef (in een combinatie van dans en acrobatiek) en draperieën rood aan de zijkant en eindigend in een witte vanen die na elkaar naar beneden kwamen.Het verhaal van een huis met slapende schoonheden voor oudere mannen die wel met ze mogen slapen maar verder niks klinkt enigszins ongeloofwaardig maar wordt mooi uitgevoerd en de hele voorstelling is er een spanning. Wat zoekt de man, houdt hij zich aan de afspraken van het huis. Wie zijn de meisjes? Hoe slapen ze? Of zoekt de man slechts één vrouw? De muziek heeft soms een hallucinerend karakter. Er wordt mooi gezongen, het beeld is erg mooi en na afloop denk je peinzend wat gebeurde er nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten