Ruim drie jaar geleden zagen we in München de Münchner Kammerspiel in Rechnitz een indrukwekkend toneelstuk van Elfride Jellinek. Nu de Münchner Kammerspiel in Amsterdam was, was het dus een goede gelegenheid het nieuwe stuk van Jellinek Winterreise te zien.
Het werd een zeer bijzondere toneelavond. Winterreise is toneelstuk als een muziekstuk, waarbij je wordt meegesleept door het ritme, de tekst en de contrasten. En steeds is er muziek die de tekst een kader geeft. Het is filosofisch, actueel, menselijk en schrijnend en wordt fantastisch gespeeld. Soms is het spel fel en groots, maar tegelijkertijd kloppend tot in de kleinste details.
De toneelvloer van houtenplanken steekt ver de zaal en overal huilt de wind. Als de eerste acteur opkomt, wordt hij vergezeld door wind en sneeuw. Hij praat over wat voorbij is en hoe je je tot de tijd verhoudt. In een volgend deel lijkt het te gaan over een bruid en een bruidschat die er toch niet blijkt te zijn. Zeer vol gespeeld en tegelijkertijd een kritiek op bankovernames in Oostenrijk. Het deel wat het meeste indruk maakt, 'gaat' over het ontvoeringsslachtoffer die opeens weer uit de kelder komt en het gewone leven verstoort. Kristof Van Boven speelt haar buitengewoon, gejaagd, gekwetst en steeds zoekend.
Een theatervoorstelling zoals je maar zelden ziet. Waarbij alles klopt, de tekst, de regie van Johan Simons, het decor, de spelers, de muziek. Een omweg naar München meer dan waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten