Relâche van Maatschappij Discordia

Deze keer eindigt de voorstelling met kleine glaasjes bier die worden uitgedeeld, de vorige keer dat ik Maatschappij Discordia zag kregen we glaasjes wijn. Ook de tribune die vrij in de ruimte staat is dezelfde, en soms klinken de stemmen en geluiden ook achter je. De folder van 'Relâche' spreekt over een voorstelling over oponthoud en Kafka wordt genoemd. Relâche is een wat vreemde en soms ontregelende voorstelling. Want de voorstelling begint eigenlijk niet echt, er wordt heen en weer gelopen, gemompeld, gebeld, een broek aan en uit getrokken en gesproken. Maar geen dialogen, monologen, geen plot, we wachten of er nog iets gaat gebeuren. En ik twijfel wat vind ik er nu van, ik verveel me niet, soms probeer ik er een lijn in te vinden (is het telefoongesprek over de voorstelling die wordt afgelast een verwijzing naar de bezuinigingen op cultuur, maar laat me toch vooral meevoeren. Meevoeren op de stroom van wat er gebeurt, van de serie foto's van overleden beroemde kunstenaars die voorbij komt. De vraag is wat begint en wat er blijft er over, misschien begint er weinig echt en blijft er ook weinig over. Toch is dat wat er tussen zit juist ook interessant, ook als het soms onduidelijk blijft.