Het is de dag na de arrestatie van Mladic en als op het toneel een groep vluchtelingen bij een boerderij komt aanlopen, denk ik automatisch aan Srebrenica. Zo dringt de actualiteit zich nog meer binnen bij 'Die Jahreszeiten' dat door Opera OT wordt uitgevoerd. Het beeld van de vluchtelingen is een klassiek beeld, met de kinderwagen refererend aan de hongertochten in de Tweede Wereldoorlog. Het is de eerste keer dat het oratorium van Haydn als opera wordt uitgevoerd. Het is een uitvoering waar de uitbeelding een ander, eigen verhaal verteld dan de tekst. Terwijl de tekst, tamelijk oubollig over de seizoenen vertelt, staat in deze regie centraal hoe het geweld van de buitenwereld naar binnen komt in wat eens een idyllische wereld leek.Er wordt prachtig gezongen vooral door de sopraan Robin Johannsen en de tenor Tom Randle (die ik me altijd nog herinner uit de fantastische 'Rake's Progress' van een aantal jaren geleden). Ook het koor levert een indrukwekkende prestatie. Maar als geheel overtuigt de voorstelling niet voldoende. Er ontstaat onvoldoende verbinding noch conflict tussen de muziek en tekst enerzijds en het beeld en de actie anderzijds. Hoewel de beelden mooi zijn zowel in het spel als de videoprojectie (al deed die bij het in beeld komen van tanks soms wel denken aan een computergame) wordt het geen sterk compleet verhaal. Maar de muziek blijft prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten