Een bijzondere ervaring bij de operadagen is altijd de locatievoorstelling. Twee jaar geleden was ik erg onder de indruk van het Orpheus programma - vooral het deel onder de Brienenoordbrug. Vorig jaar was er Chinees meisjes op de Kaap, aardige verhalen en Chinese opera maar minder sterk. Dit jaar is het de Cornet. Er is getracht er een meer geïntegreerde voorstelling van te maken met optredens tijdens de reis. Dat werkt goed - zeker vergeleken met twee jaar geleden - je komt meer in het verhaal.
Het is een voorstelling over de oorlog en vooral over het verlies dat oorlog veroorzaakt. Het programmaboekje doorlezen maakt het wel makkelijker dit thema te herkennen. Op de heenweg bevinden we ons in een nachtclub. De liederen van Weil klinken melancholisch, terwijl de Kriegskantate van Eissler al grimmiger is. Op het prachtige haventerrein is het hoogtepunt het werk over Abraham en Izaak van Britten. De vader offert zijn zoon. Geblinddoekt sterft de prachtig zingende countertenor. Zaterdagavond begint het tijdens deze scene te regenen. De hemel huilt, denk ik.
De moeder zingt ook mooie liederen over de brief en over de Cornet die sterft op het slagveld. Bijzonder is ook de elektronische soundscape, spannend. Terug in de boot een moderner stuk over een gevangene. Het doet me denken aan de scenes in het gekkenhuis uit de Rake's Progress van Stravinski. Ook hier gaat de verbeelding met de gevangene aan de loop en hoort en ziet hij dingen die er niet uit. Hoewel de acteurs als Jan Klaassen niet heel sterk zijn, is de muziek prachtig en zijn veel van de beelden mooi. En als de natuur dan meewerkt, dan kan je zelfs blij zijn met regen. De zoon sterft en de hemel huilt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten