Na de operadagen in Rotterdam, nu een voorstelling in het kader van het Holland Festival in het Muziektheater. Het schaalverschil tussen Le vin herbé in het OT Theater en deze voorstelling valt direct op, van intiem naar grootschalig. De wereldpremière van A Dog's Heart van Alexander Raskatov is een visueel spektakel. Het verhaal begint in een sneeuwstorm en we zien de sneeuw voorbij jagen, geprojecteerd op twee doeken. Een indrukwekkend beeld wat je de kou bijna doet voelen. In die sneeuw loopt de straathond Sjarik, prachtig gezongen door de Estse countertenor Ivo Posti. De hond is een pop, hoewel pop de levensechtheid van de hond geen recht doet en hij wordt voortbewogen door de mensen van het Blind Summit Theatre. De voorstelling in zijn geheel maakt indruk door de regie (van Simon McBurney) en de beelden, steeds groots en passend.
Het verhaal van de professor die door een experiment een lieve hond verandert in een slechte nieuwe mens is een schrijnende parabel voor de ontwikkeling van de Sovjet maatschappij. Het boek van Michael Boelgakov werd direct na het verschijnen in de twintiger jaren dan ook verboden. Want de nieuwe mens die de Sovjet schiepen, lijkt uiteindelijk heel veel op de hondse man. De professor slaagt er in de voorstelling weer in zijn Sjarikov terug te veranderen in een hond, de mensen om hem heen zijn dan al als honden geworden. Waar de professor geloofde in het goede te doen, heeft dat in deze (Sovjet) maatschappij geen kans. De muziek van Raskatov stuwt de voorstelling vooruit, maar maakt als muziek niet direct een grote indruk (anders dan bijvoorbeeld de opera's van Andriessen). Het beeld van de hond in de sneeuw maakt wel indruk, hij kijkt rond, heeft het koud en zingt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten