Het is altijd een risico te wachten tot het laatste weekend van een tentoonstelling. We stonden dus 40 minuten in de rij. De tentoonstelling laat vooral zien hoe Cezanne als inspiratiebron diende voor het Kubisme, voor Picasso en Mondriaan. Drie hele verschillende schilders, maar soms toch - onverwachte - overeenkomsten. Het paars van de Provencaalse landschappen van Cezanne wordt weerspiegeld in het paars van een strak duinlandschap van Mondriaan. De lijn van Cezanne naar Picasso is directer, waarbij Picasso veel verder ging met experimenten met vormen. Het zijn zo niet alleen de individuele schilderijen die boeien, maar ook de onderlinge verbanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten