zondag 3 januari 2010

Avatar

Je kan Avatar op verschillende manieren bekijken. Als het hoogtepunt van de special effects, want waar identificeer je je zo met Avatars (het is al weer een grote ontwikkeling na Gollem uit The Lord of the Rings). Je kunt hem ook zien als klassieke fantasie over de edele wilden die in contact zijn met de natuur (een geslaagde illustratie van de mislukte Kopenhagen top). Als een film waarin de zoon zijn surrogaat vader moet overwinnen en zo zich zelf moet vinden. Dit alles klopt, maar het is ook een interessante metafoor over invasies en de macht van de VS en het Westen. Want hoewel het misschien vergaand lijkt om de inheemse bevolking te vergelijken met de Irakezen of Afghanen ,de parallellen worden duidelijk getrokken. Er wordt gesproken over het winnen van de 'hearts and minds' door de stichting van scholen, over de noodzaaak om 'terror' met 'terror' te beantwoorden en het nut van een 'pre-emptive strike'. Maar het meest bijzondere is dan dan in zo'n grote Hollywood productie duidelijk is dat het Westen moet verliezen en dat je dat als kijker ook wilt (en daarmee moet willen). De wereld is wat dat betreft veranderd met een paar jaar geleden, je zo bijna zeggen 'Yes, we can'.
Maar kies zelf op welke manier je de film wil bekijken, hem in 3D zien is zeker spectaculair. Het is een hoogtepunt in special effects en je waant je daadwerkelijk in een andere wereld. Het verhaal is op zich weinig bijzonder, maar dat biedt de gelegenheid om de film op talloze andere manieren te bekijken.

Geen opmerkingen: