Het geluid van overvliegende vliegtuigen, van inslaande bommen, het Berlijn van april 1945. In de voorstelling Anoniem vertelt Maria Kraakman het verhaal van een vrouw die wil overleven. Overleven eerst omdat ze van het leven houdt en van nature opgewekt is, overleven daarna omdat dat haar instinct - als een dier - is. Anoniem is gebaseerd op het dagboek van een Duitse vrouw in Berlijn dat een aantal jaar na de oorlog uitkwam, en een paar jaar geleden hernieuwd werd uitgebracht.Eén van de bijzondere elementen is dat de voorstelling op een speciale manier dichtbij is. Er wordt geen poging gedaan een levensecht Berlijn neer te zetten maar de wijze waarop Maria Kraakman het dagboek brengt raakt je direct. Licht in het begin, doortastend als ze bedenkt dat haar kennis van het Russisch kan helpen als de Russische soldaten komen en het verkrachten begint, overlevend als ze zorgt dat ze een Russische officier krijgt als beschermer tegen de soldaten, leeg en gebruikt na het vertrek van de Russen en verlaten als haar vriend komt en gaat. Ook de stiltes raken, als er geen woorden meer zijn na de eerste keer nadat ze verkracht is. Hoe ze fysiek ineenschrompelt als ze hoort over de verschrikkingen en de kampen die door de Duitsers, toch haar volk, zijn aangericht. Ze overleeft omdat ze niet anders kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten