Ongemerkt en onbedoeld is er een pauze in dit blog geslopen. In juni was het erg druk met werken, waardoor ik de tijd niet nam om te bloggen over de voorstellingen die ik zag, de tentoonstellingen die ik bezocht en de boeken die ik las. Daarna was ik op vakantie in de Baltische staten. Maar nu is het weer tijd om het blog weer regelmatig te gaan bijhouden.
Maar nog wel een aantal tips van mooie dingen die ook nu nog te zien of te lezen zijn.
In Genk is nog de prachtige tentoonstelling Manifesta te zien. De maar zeer ten dele gerestaureerde Waterscheimijn vormt het prachtige decor voor een groot aantal intrigerende kunstwerken.
In Düsseldorf is nog een prachtige tentoonstelling te zien waar werken van El Greco worden gecombineerd met moderne kunst uit het begin van de twintigste eeuw. Dat levert spannende combinaties op. Even buiten Düsseldorf ligt Insel Hombroich een unieke plek waar een park met kunst gecombineerd wordt. Speciaal ontworpen gebouwen herbergen zeer uiteenlopende kunstwerken die steeds in dialoog staan met elkaar en de omgeving.
Dichterbij huis is in de Onderzeebootloods op Heijplaat nog de Sarkis tentoonstelling te zien. We waren er op een zondagmiddag toen ook het carillon bespeeld werd (anders is er muziek van John Cage te beluisteren) en dat was een serene en intense ervaring. De zon door de gekleurde ruiten, de houten boomstammen die het carillon vasthouden, de veertjes en de fietsen. Een indrukwekkende en ruimtelijke belevenis.
Theater komt in de zomer vooral in de vorm van festivals. Het avondje Parade viel tegen, maar Over het IJ bood meer met The Promised Land van Orkater en prachtige beelden van Terminator van FC Bergmann.
De vakantie bood gelukkig weer tijd om bij te lezen. Na het bezoek aan het Kröller-Müller was het een groot plezier om de biografie 'De eeuwigheid verzameld. Helene Kröller-Müller 1869 - 1939' te lezen. Het boek geeft een mooi inzicht in een fascinerende persoonlijkheid die koos om - soms ten koste van veel - haar idealen door kunst voor de eeuwigheid vast te leggen.
Het nieuwe deel van de dagboeken van Frida Vogels gaf zoals altijd een fascinerende inkijk in haar zelfanalyse. Tegelijkertijd was het ook een deel waarin zij opnieuw teleurgesteld werd in haar vader. Na zijn dood had ze gehoopt dat in zijn nalatenschap er informatie was over het waarom zijn liefde voor haar moeder en waarom die eindigde. Maar ook die belofte kwam haar vader niet na. De hoop, de woede en teleurstelling worden zeer sterk beschreven.
Foto: Sarkis in de Onderzeebootloods.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten