Het is een meer dan bijzondere voorstelling 'Ich schau dir in die Augen, gesellschaftlicher Verblendungszusammenhang' waarmee de Internationale Keuze van de Schouwburg start. Een theoretische voorstelling over theater die ontregelend is, vol energie en vrolijkheid zit. De acteur Fabian Hinrichs van de Volksbühne am Rosa-Luxumburgplatz is fenomenaal. Hij neemt je op sleeptouw door de voorstelling en met een blik betovert hij de zaal. Hoewel hij kritiek uit op de terreur van het interactieve theater zucht en zing je toch met hem mee.
Maar Hinrichs, op de tekst van Pollesch, kiest voor het interpassieve theater. Hoe kan je loslaten zelfs dat wat je liefhebt. Wat zegt theater nog als de tekst niet alles is. Als sinds 1971 in Bretton Woods de koppeling van de dollar aan het goud werd losgelaten en daarmee ook geld geen 'echte waarde' meer heeft. En zelfs het lichaam niet meer iets vaststaands is, de huid wordt tenslotte steeds vervangen. De hand van je moeder die je voedde is niet dezelfde hand van je stervende moeder. Wat is theater dan nog? Tegelijkertijd is de voorstelling een ode aan het theaterspel, aan een intelligente tekst, aan de energie en de kracht van het lichaam. Aan het verleiden van ons als publiek. Een prachtig begin van de Internationale Keuze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten