Tante Lucietta. Frida Vogels.

Soms komen schrijvers met een klein werkje gerelateerd aan hun grotere werk. J.J. Voskuil stelde zo 'De moeder van Nicoline' samen; warme verhalen en herinneringen aan zijn schoonmoeder grotendeels uit 'Het Bureau'. Nu is er 'Tante Lucietta' dagboekfragmenten van Frida Vogels over tante Lucietta die berooid terugkomt uit Argentinië en voor de moeder van E. gaat zorgen. Het is een warm boekje over een levenslustige vrouw. Tegelijkertijd is ook interessant omdat het een andere kant van Frida Vogels laat zien dan die je tot nu toe kent uit 'De harde kern' of uit haar dagboeken. De fragmenten vangen in 1982 aan, terwijl haar gepubliceerde dagboek nu in 1969 is aangeland. Niet alleen de toon is anders maar Frida Vogels lijkt ook een andere plek in het leven van haar Italiaanse schoonfamilie gevonden te hebben. Er lijkt een meer vanzelfsprekende balans in gekomen. De vraag is of je dat op basis van alleen deze fragmenten kan zeggen, daarover vertellen de komende dagboeken hopelijk meer. Maar het boek boeit door de warme persoonlijke beschrijving en de vraag naar het waarom van de schijnbare verandering van Frida Vogels.