Ziek van liefde.

Het openingsbeeld van de voorstelling is van een verstilde schoonheid. Langzaam maar zeker stijgt de ballon ter hemel, je ziet het doek hoger en hoger gaan. Daaronder is een gat, letterlijk een gat in de vloer van het theater van Bonheur. Een indrukwekkend beeld dat je bij blijft. Vervolgens ontwikkelt het zich verhaal van een man zijn vriendin en een derde man die verslingerd raakt aan de man. Een tragisch ongeluk vormt het begin van een obsessieve liefde van Jed voor Joe waardoor hij Clarissa verliest. De vraag is echter of Jed er echt is of een gedachte van Joe die daardoor voor zichzelf de echte liefde en verbinding op afstand kan houden. Hoewel goed gespeeld en mooi vormgegeven raakt de voorstelling me niet echt. Jed is te realistisch en 'te waanzinnig' om dichtbij te komen en twijfel te zaaien.