In de Kunsthal is nu de tentoonstelling 'I promise to love you' te zien. Belangrijke werken uit de laatste tien jaar van de Caldic-collectie van Joop van Caldenborgh zijn hier te zien. Het is een prachtige tentoonstelling die je meevoert langs uiteenlopende maar vooral indrukwekkende werken. Natuurlijk het titelwerk Tracey Enim, maar ook van Damien Hirst, beelden, mooie sterke foto's.Bijzonder is 'Sigh' van Sam Taylor-Wood. Een videoinstallatie waarbij je een orkest ziet spelen echter zonder instrumenten, terwijl je ondertussen de muziek hoort van Anne Dudley. Het is fascinerend de muziek te horen, de handen van de muzikanten te zien bewegen, mee te leven met de muziek, maar zonder instrumenten. Het herinnerde me aan de tentoonstelling van Rineke Dijkstra waar je juist jongeren in een kale ruimte zag dansen op hun eigen muziek. Een dialoog tussen beide installaties zou volgens mij erg interessant. De tentoonstelling eindigt met een groots werk van Anseld Kiefer ruig en sprookjesachtig.
Zo'n indrukwekkende collectie zou vaker te zien moeten zijn. In de media werd gesproken over een eigen museum voor de collectie. Dat zou mooi zijn, maar mooier is volgens mij nog een uitbreiding van Boijmans van Beuningen. Dat museum dankt niet voor niets zijn naam aan Rotterdamse kunstliefhebbers die met hun collecties de basis legde voor het museum. Tijd dus voor het museum Boijmans van Beuningen van Caldenborgh (BvBvC). Laat de gemeente er snel een nieuw pand bij zoeken en dan kan het zelfs eerder open zijn dat het Stedelijk Museum in Amsterdam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten