Woensdag zagen we de eerste try out van Amazones van het Ro Theater. Een nieuwe voorstelling van Gerardjan Rijnders, die zou moeten passen in zijn traditie van grote montagevoorstellingen als Bakeliet. Die belofte maakt de voorstelling voor mij echter niet waar. Bakeliet was een vernieuwende voorstelling vol energie, spanning en kracht (en te bedenken dat die voorstelling uit 1987 was!). Centraal staat Leni Riefenstahl en haar grootste wens om Penthesilea te verfilmen (liefst in de Libische woestijn). Hoewel de vorm soms prachtig is, blijft het verhaal voor mij te eendimensionaal.Er wordt te weinig gedaan met de spanning tussen de overtuiging van Riefenstahl dat alleen de kunst telt en haar politieke overtuiging als deel van de Nazi-beweging. Leni Riefenstahl wordt teveel uitgebeeld als iemand die is blijven steken in een a-politiek fascisme. Ze komt niet echt tot leven. Hoewel er mooie beelden in zitten, zoals de live geschoten videobeelden van scenes uit Penthesilea in zwart-wit en stijl van de jaren dertig, blijft het op afstand. De mooie beelden en delen van Penthelisea brengen onvoldoende spanning met zich mee. Ze roepen meer het verlangen op naar een echte opvoering van Penthesilea. Een goed idee, mooie beelden en goede acteurs leiden deze keer niet tot een goede of bijzondere voorstelling. De kracht en noodzaak ontbreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten