De nichtjes hadden de film al twee keer gezien, dus zaten we gewoon met zijn tweeën bij de kinderfilm. Het was een bijzondere ervaring. Verwacht je meestal bij een kinderfilm vooral gelach en vrolijkheid. Vanmiddag klonk gehuil. Natuurlijk bij een zielige film gebeurt dat meer, ook bij mij. Maar dit was anders. Toy Story 3 is een heftige film over speelgoed wat afgedankt wordt, over verlatenheid en over een kinderdagverblijf als een concentratiekamp. Gelukkig niet voor de kinderen, maar wel voor het speelgoed. Een getraumatiseerde speelgoedbeer heeft de macht over het speelgoed overgenomen op het kinderdagverblijf en Woody en zijn vrienden moeten onderaan beginnen. Weerstand wordt niet getolereerd en op de speeltorens zijn omgevormd tot wachttorens waar andere speelgoedfiguren de schijnwerpers hanteren. Welk lot wacht speelgoed als een kind opgroeit. Een kinderdagverblijf is geen goede optie, liever een ander kind dat er weer mee mee speelt. Gelukkig wordt mijn speelgoed nog gebruikt, door nichtjes, neefje en C. Dat is een fijn gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten