Het O.T.Zomerfestival vormt een nieuw begin van het theaterseizoen. Nog voor De Internationale Keuze van de Schouwburg is er weer theater te zien in Rotterdam en dat is erg prettig. Als we de zaal inkomen staan daar de meubelen uit de foyer van de Schouwburg die nu wordt verbouwd. Nu vormen ze het decor van een café in Parijs in 1950. Een café met zoekende mensen, mannen en vrouwen zoeken een toekomst. Een toekomst in film, in de ideologie van gelijkheid of in poëzie en muziek. Het is een interessante montagevoorstelling met mooie elementen. Sterk is de zwijgende rol van de joodse serveerster. Haar tafel blijft leeg tijdens Chanoeka en niemand spreekt over de holocaust. Zo na de oorlog werd er niet over gesproken. De muziek werkt ook goed, soms zingend, soms sprekend en soms een geluidsband. De beelden zijn mooi, de verschillende verhaalelementen werken goed. De filmer die denkt een communistisch ideaal te hebben, de levensenergie van de Amerikaanse zangeres, de studente met haar antropologische fantasiën, de verlegen dichter en de Cambodiaanse student die later als Pol Pot gelijkheid in terreur om zet. Het spel gaat voor mij echter niet sprankelen. Ik zat me af te vragen hoe het zou zijn om acteurs van Toneelgroep Amsterdam te zien, of jonge acteurs van Bonheur of Oostpool. Ik mis soms energie en soms bepaalde vormen van tederheid. Maar toch een goede appetizer voor hopelijk een spannend toneelseizoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten