Het filmfestival blijft altijd een hoogtepunt in Rotterdam. Dit jaar zag ik 14 films. Van een grappige Noorse komedie tot een Indiase parabel over de tollenaars in de tempel, van een aardse Wuthering Heights tot een echt en liefdevol verhaal over een date die echte liefde blijkt en van het uitzicht over de vallende avond over de Maas met live muziek tot een Russisch film over leven en dood.
Kenmerkend voor het festival blijft de combinatie van sterke auteursfilms tot nieuwe films vanuit de gehele wereld. De samenstelling van het pakket blijft altijd een mengsel van wat wil je zien, welke dagen je kunt en waar er nog kaarten voor zijn (en welke kan je nog uitstellen omdat die nog in de bioscoop komen). Soms valt iets tegen, soms dut je even weg, maar er zitten ook altijd hoogtepunten bij en de festivalsfeer blijft bijzonder.
Voor mij sprongen er dit jaar drie films uit. Wuthering Heights is een klassieke roman die bijzonder verfilmd is. Het grootste deel van de tekst komt niet terug in de film en de verteller is verdwenen, maar het aardse en woeste karakter krijgen een sterk accent. Het is een film waarbij je de regen voelt en je bewust bent van de ruigheid van de moors. Zeker de liefde van de jonge Heathcliff en Cathy overtuigt en de zielsverwantschap wordt tastbaar. Het maakt dat je het boek weer wilt lezen. Een tweede hoogtepunt was de soms wat depressieve Russische film Living. Een film over een drie levens en drie stervenden. De film krijgt een magisch-realistisch karakter zodat je soms twijfelt of iemand nog leeft of toch al overleden blijkt. Dat geeft de film een bijzonder karakter, waarbij uiteindelijk levensmoed doorslaggevend blijkt.
Weekend blijkt een realistische, warme, bijzondere en in zekere zin ook romantische film over Russell en Glen. Wat begint als een date, blijkt een bijzondere ontmoeting. Een ontmoeting waar Russell en Glen merken dat het speciaal is, dat ze elkaar willen kennen, elkaar bevragen, luisteren, vrijen en zo onverwacht lief hebben. Zelfs op een onmogelijk moment als Glen op het punt staat naar het buitenland te gaan. Een zo bijzondere en toch ook gewone homofilm zie je niet zo vaak. Het leven in de film is niet alleen makkelijk of roze, maar echt, warm, ontroerend en het blijft je bij.
Foto: Quinnford & Scout.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten