Iep!

Deze keer gaan we met de twee nichtjes naar Iep!. Er was een hoop gedoe over tussen producent en regisseur en dus staat de regisseur nu naar Amerikaans gebruik als Ellen Smit op de aftiteling. Het gedoe doet niets af aan de kwaliteit van de film. Het is een mooi, ontroerend verhaal met vanzelfsprekende special effects. Warre en Tine zijn elk gelukkig met de vondst van het vogelmeisje dat ze Viegeltje noemen (want een a uitspreken lukt niet, dus vandaar ook de bieterhiem miet pindiekies). Het eten van een spin door Viegeltje wekt de afschuw van de nichtjes. Maar verder kijken ze vol spanning toe.
Viegeltje is ondanks de verwoede pogingen haar met een vork pieren te laten eten toch meer vogel en vliegt dus weg naar het zuiden. Warre en Tine volgen en anderen sluiten zich aan. Steeds komen ze net te laat en onderweg komen ze bijvoorbeeld in een vreemdsoorting horstel (als volwassene verwacht je dat ze niet meer uit dit gesticht komen). De teksten die opduiken zijn grappig (Beekzicht voor het horstel in het bos) en de vraag is of ze haar vinden. Dat doen ze, maar uiteindelijk beseffen Warre en Tine dat ze Viegeltje haar eigen weg moeten laten gaan. Van een klein vogelmeisje dat past op de palm van een hand tot een vogel die uitvliegt over de zee. Een ontroerend moment.