Dinsdagnacht was het dan zo ver, de laatste Harry Potterfilm ging in première 'Harry Potter and the Deathly Hallows 2'. Het einde van een tijdperk volgens sommigen. Deels is dat natuurlijk zo, maar de boeken kan ik eindeloos herlezen, de dvd's nog bekijken en wie weet komt er ooit nog wel een nieuwe filmversie. In Cinerama zagen we eerst het eerste deel van de Deathly Hallows en net na middernacht begon deel 2.De film pakt het vervolg van deel 1 mooi op, met Harry die bij de grafsteen van Dobby - 'Here lies Dobby, a Free Elf' - knielt. In het eerste deel zag je de somberte en wanhoop groeien, in dit deel staat de actie en het laatste gevecht met Voldemort centraal. Met af en toe een komisch detail. Zal het Harry lukken om de horcruxes te vinden en te vernietigen en zo ook Voldemort te verslaan? De scènes in de bank Gringotts zijn al spectaculair en de gevechten om Hogwarts lijken grootser en intenser dan in het boek. Hoewel niet alle elementen in het boek even gedetailleerd in de film terugkomen, het 'geheime' leven van Albus Dumbledore, de twijfels van Harry over hoe hij 'gebruikt' wordt door Dumbledore en de afweging hallows of horcruxes, raakt de film de kern van het boek. Zo wordt de liefde van Snape voor Harry zijn moeder mooi in beeld gebracht en daarmee zijn trouw ook aan Harry. En de ontroering is er als Harry beseft dat hij zichzelf moet opofferen omdat hij ook een horcrux is en als hij - alleen maar toch omringd door zijn ouders, Sirius en Lupin - naar Voldemort toe loopt.
Hij brengt het offer en keert toch terug om zo Voldemort definitief te kunnen verslaan. En de 'elder wand' die breekt hij gewoon door. Macht is minder belangrijk dan liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten