Na deel 1 en 2 van 1q84 van Haruki Murakami was ik in gespannen afwachting, hoe zou het verder gaan? Zouden Aomame en Tengo slagen in hun zoektocht naar de kern van het geheim en zouden ze elkaar ondanks alles vinden? Gelukkig werd mijn hoop van toen vervuld en slagen ze in hun zoektocht en vinden ze elkaar. Hoewel daarmee een bevredigend einde aan de triologie komt, is dit deel 3 toch ook een beetje teleurstellend.Het sterke van de boeken van Murakami is dat je steeds meegaat in het ongerijmde. Keek ik na deel 1 en 2 toch even om naar de maan om te zien of er geen tweede maan bij was gekomen, na deel 3 hoefde ik niet te kijken of er inderdaad nog maar één maan boven de Portugese kust stond. Het boek is deels even spannend want je wilt steeds weten hoe het verder gaat, en doordat de hoofdstukken van de drie betrokkenen elkaar steeds afwisselen, spring je ook steeds in de tijd heen en weer wat de spanning verhoogt.
Maar het ongerijmde en toch logische van Murakami zit er deze keer minder in. De wijze waarop tot een ontknoping wordt gekomen geeft ook een dubbel gevoel. Natuurlijk wat is er mooier dan hoofdpersonen die zelf beseffen keuzes te kunnen maken; keuzes om in een andere realiteit te stappen en keuzes om voor een nieuwe eigen 'goede' realiteit te kiezen. Maar tegelijkertijd voelt het ook een beetje als een zwaktebod; het lijkt er op alsof alleen op deze manier een eind kon komen aan de verhaallijn, door de hoofdpersonen het verhaal te laten veranderen. Maar ondanks dat dubbele gevoel is het een spannend verhaal met een feel good einde; en dat is fijn om te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten