Woensdagavond was de Laurenskerk het decor voor een prachtige muziektheatervoorstelling. Als publiek zat je schuin bij de ingang en zo zag je uit de verte de oude schildknaap aan komen lopen. Op zijn armen droeg hij de wapens van de bloedige strijd tussen Tancredi en Clorinda. Dat beeld vormde een mooi begin van het dramatische liefdesverhaal.
Van Monteverdi kennen we de prachtige madrigaal 'Combattimento di Tancredi e Clorinda'. De madrigaal vertelt echter slechts een klein deel van het verhaal van de liefde tussen de kruisridder Tancredi en de 'heidense' Clorinda. Domestica Rotterdam, de zangers en zeker Joop Keesmaat als oude schildknaap en verteller slaagden er in het hele verhaal tot leven te brengen. De combinatie van de diverse muziekstukken, natuurlijk van Monteverdi maar ook van Hellendaal en Gesualdo, ondersteunden het hele verhaal. Gebaseerd op het verhaal van Torquato Tasso vertelde Joop Keesmaat hoe de liefde ontbrandde (en liefde ontbrandt kan net als oorlog slechts stoppen door de dood) en leidde hij ons naar de madrigaal.
De ruimte van de Laurenskerk werd maximaal benut. In het schip keek je van twee kanten naar het de ontmoeting tussen beiden, de wrede scheiding en de gevechten. Het slot vond plaats in het koor. Achter het koorhek vochten Tancredi en Clorinda hun laatste strijd. Mijke Sekhuis zong prachtig als Clorinda, evenals Ambroz Bajec-Lapaine als de jonge schildknaap. Mooi en treurig was het einde. Alleen in de dood konden zij elkaar vinden. De sluier van de dood bedekte hun beider gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten