Metropolis bij de Pleinbioscoop

Het is al weer een paar jaar geleden dat ik bij een voorstelling van de Pleinbioscoop was. Nu de gerestaureerde versie van Metropolis (1927, Fritz Lang) met live muziek wordt vertoond - en het gelukkig weer droog is - is er een goede reden om op pad te gaan. Het plein stroomt snel voor en er hangt net zoals ik me herinner een relaxte sfeer. Metropolis is zo'n film waarvan je wel eens een stuk hebt gezien, waarvan je weet dat die zeer belangrijk voor de filmgeschiedenis is geweest, maar die ik nog nooit helemaal had gezien.
Het is een bijzondere belevenis. De live muziek uitgevoerd door het Mittler4Ensemble voegt een fantastische extra dimensie toe aan de stomme film. Het is veel meer dan de illustratie van de beelden, een illustratie van de fluit die de wisseling van de ploegen aangeeft. De muziek is het ritme van de film, het versterkt de film, vergroot beelden en gevoelenuit, verhoogt de spanning en houd je geboeid.
De film is zowel gedateerd als modern. Gedateerd door de wijze van acteren die zo 'overdreven' is dat het weer boeiend wordt, maar wel een heel stuk trager ligt dan we nu gewend zijn (als na ruim driekwartier film de tussentitel verschijnt einde inleiding gaat er een zucht van een zekere schrik door het publiek). De film is modern omdat veel nog steeds herkenbaar is of omdat je nu er met andere ogen naar kijkt. Als Freder die is afgedaald in de ondergrondse arbeidersstad een ongeluk ziet gebeuren en daarna een visioen krijgt over mensen die een oven in gevoerd worden, roept zo'n beeld ook de holocaust op.
De tegenstelling tussen arbeid en weten of tussen arbeid en macht wordt natuurlijk overwonnen. De echte Maria (de knipoog van de robotMaria is onvergetelijk) overwint samen met Freder. 'De middelaar tussen hoofd en handen is het hart'. Een bijzondere en muzikale opsteker zo donderdag om 12 uur 's nachts.