Het toneelbeeld start bedriegelijk eenvoudig voor een regie van Guy Cassiers: een plankier en een grijze achterwand bestaande uit stroken. Maar dat verandert: beelden van Mexico vormen de achtergrond, soms is het doorschijnend en zie je de scene er achter en dan het beeld van de acteurs. De beelden zijn schitterend, vloeien soms in elkaar over, vervagen, de kleuren zijn sterk en intens. Het tegenlicht is soms even wennen, maar je blik wordt automatisch getrokken naar het centrum van het toneel en het beeld blijft je bij.Het verhaal van de Britse consul Firmin die drinkt en blijft drinken. Zijn vrouw kan hem niet redden, zijn vriend is ook machteloos. Hoewel hij probeert de zin van het leven weer te vinden, is de drank te machtig. Toch ontroert hij als hij dronken is, als hij zoekt en als hij sterft. Ze gooien hem een hond achterna en hij roept 'Pero, kom'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten