Het verhaal van Hiob, gebaseerd op de roman van Joseph Roth, gaat over Mendel Siegel, de gewone, arme jood die leraar is in Rusland en tracht te overleven en geconfronteerd wordt met de dood van zijn vrouw, een zoon die het leger in wil, een zoon die het leger ontvlucht naar Amerka en daar uiteindelijk toch het leger in wil, een dochter die te veel van mannen houdt en zijn jongste zoon Menoechem, epilepticus maar toch ook misschien een jongen met een grote toekomst. Mendel zoekt zijn toekomst in Amerika, terwijl Menoechem - ziek als die was - Amerika niet in mag. In het beloofde land verliest hij echter veel en komt in opstand tegen God.
Het is een intense uitvoering, met mooie en soms ontroerende beelden. Het beeld van het glimmende spiegelende Amerika. Ontroerend is Mendel die treurt over zijn vrouw, en drie stenen op een plastic stoel legt - meegenomen uit de oude wereld denk je dan. Zijn opstand tegen God heeft niet de impact die het misschien eens had. Het verhaal is misschien wel universeler over een vader die probeert een vorm van geluk en geborgenheid te vinden in een veranderende wereld en in een nieuwe wereld de oude niet kan en wil loslaten. Het beeld van hoe Mendel muziek maakt voor Menoechem laat zien dat het kleine gebaar grote betekenis heeft.
1 opmerking:
Ik dacht het achterlaten van Menoechem een veel centralere betekenis had: De rabbi bezweert zijn vrouw hun gehandicapte zoon nooit alleen te laten, maar toch doen zij en haar man precies dat op zoek naar een beter leven in Amerika. Ik zag de dood van zijn zoon, de dood van zijn vrouw en de waanzin van zijn dochter als Gods straf hiervoor. Uiteindelijk blijkt er dan toch vergeving te zijn als Menoechem opduikt in Amerika en zijn vader geen enkel verwijt lijkt te maken. Integendeel...
Een reactie posten