In veel van zijn voorstellingen werkt Ivo van Hove met video, Romeinse Tragedies was hier een indrukwekkend voorbeeld van. Vrijdag 12 juni zagen we een try-out van zijn Antonioni Project, een voorstelling gebaseerd op drie films L'Avventura, La Notte en L'Eclisse. Op de eerste rij keken we naar veel techniek, soms te veel techniek. Het heeft iets fascinerends om de technici druk aan het werk zien; het is geconcentreerd werken, er worden veel computers en camera's bediend en hier en daar aantekeningen gemaakt en overlegd. Het maakt echter ook dat je niet echt in de voorstelling kunt opgaan. Bijzonder is dat het eerste deel van de voorstelling gespeeld wordt tegen een blauwe wand zodat de gefilmde beelden in een ander decor geprojecteerd worden.
In het eerste deel lijkt de techniek centraal te staan, in de loop van de voorstellingen krijgt het spel - en in het tweede deel ook de muziek - meer de ruimte. Er zijn een aantal intense mooie scenes een stervende Hugo Koolschijn, Marieke Heebink tussen de balonnen en een acrobatische Alwin Pulinckx. De voorstelling bestaat uit losse scenes van mensen die op zoek zijn naar liefde, deze denken te hebben of hem verloren hebben. Maar ik verlangde vooral naar ruimte voor de acteurs om het spel een kans te geven en zo de kern van het verhaal te ervaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten