Voor mijn ouders was het het eerste toneelstuk dat zij samen zagen 'Gijsbrecht van Amstel'. Zij gaan binnenkort weer kijken, maar voor mij was het de eerste keer om deze toneelklassieker te zien. En dat terwijl het een van de weinige Nederlandse stukken is waarvan je citaten kent 'Het hemelse gerecht heeft zich ten lange leste ontfermt over mij en mijn benarde veste', of 'Waar werd oprechter trouw' en natuurlijk 'Vaarwel mijn Amstelland verwacht een ander heer'. Het is zeker een interessante voorstelling, maar Vondel is toch geen Shakespeare. Het stuk is weinig dynamisch; de personages spreken vooral in monologen. Maar gelukkig komen alle teksten voorbij.
Opvallend aan de voorstelling vind ik het 'Roomse' karakter van de voorstelling, terwijl Vondel het toch in de hoogtijdagen van het calvinisme als staatsgodsdienst schreef. Kloosters, nonnen en de engel Gabriël spelen een belangrijk rol. Er wordt goed geacteerd vooral door Marisa van Eyle als het koor. Zij zegt de oude en nieuwe verzen met een bijzonder elan. Mark Rietman brengt vooral een gekwelde Gijsbrecht, Carine Crutzen schreidt eerst maar wordt dan een opstandige Badeloch die in moed niet onder doet voor Gijsbrecht.
Het is interessant zo'n toneelklassieker te zien en het is een goede modern-klassieke uitvoering. Tegelijkertijd roept het ook de vraag op hoe radicalere bewerkingen er van zouden kunnen uitzien. Shakespeare zie je in alle vormen en dat kan steeds opnieuw raken, geldt dat voor Vondel en deze klassieker ook. Zou interessant zijn om ook dat eens te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten