Soms lees je een boek, waarvan je tegen beter weten in hoopt dat het goed afloopt. Tegenspel van Floortje Zwigtman is zo'n boek. Het tweede deel van 'Een groene bloem' triologie beschrijft het de ontluikende liefde tussen Adrian Mayfield, de 17-jarige jongen uit de East-End voor wie homoseksualiteit eigenlijk geen probleem is en Vincent Fairley, de wat oudere kunstschilder vol principes. Dit alles tijdens het hoogtepunt van Oscar Wilde, zijn processen en zijn val.
Adrian heeft gewerkt als jongenshoer en stal ooit het dagboek van Vincent. Geheimen die hij niet kan vertellen omdat hij weet dat Vincent zijn liefde dan over zal zijn. Waar hij van de (lichamelijke) liefde wil genieten, is dat voor Vincent na enige pogingen toch een stap te ver. En het proces, de massahysterie die daarna ontstaat en zijn principes maken hem star en laten hem Adrian de de deur wijzen.
Het is een jeugdroman en dat blijkt misschien uit Adrian die vaak onnadenkend en impulsief is, terwijl je hem zou willen waarschuwen. Maar ja welke puber wil gewaarschuwd worden en wil al te ver vooruit denken. Hij wordt dus afgewezen en om na de goot en na de luxe weer terug naar de goot te moeten zonder liefde, kan niet. Hij zint dus op wraak. Wraak die in het derde deel van de triologie zal komen. En toch blijf ik hopen - tegen al mijn historisch besef in, maar ach het is tenslotte fictie - dat het goed af gaat lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten