Snorro

200.000 klinkt luid en duidelijk een stem van een jongetje uit het publiek. Dat is de nieuwe beloning die 'El Gringo' nu wil voor het in handen krijgen van Snorro, of liever gezegd 20 keer 10.000 peso, zelf uitrekenen kan die dat niet, maar dit jongetje dus wel. Een mooi voorbeeld van hoe het publiek meeleeft met de nieuwe familievoorstelling van het Rotheater. Een voorstelling over helden en gewone mensen, over Snorro zijn of niet zijn dat is de vraag.
Een voorstelling met veel terzijdes (van kredietcrisis tot DSB-bank), van geslaagde bewerkingen van bekendje liedjes ('Niemand laat zijn eigen paard alleen' of Gijs Naber in een onnavolgbare bewerking van 'Bad' - inclusief moonwalk - van Michael Jackson) en van toneelverwijzingen als het Hamletcitaat. Eén van de hoogtepunten is wel Marcel Musters als tante Esmerelda, een Brabantse moeder die haar dochter het geluk gunt en tegelijkertijd zich zelf niet wegcijfert. Van osseworst tot een mojito, ze zoekt haar eigen weg; over the top, maar o zo leuk.
De voorstelling is leuk, onderhoudend en krijgt na de pauze ook meer vaart. Zo leuk als 'Lang en gelukkig' (met in 2010 de film) wordt het niet, maar het is zeker een amusante avond.