The tree of life is een film die eigenlijk een soort buitencategorie film is. Natuurlijk het gaat ook over een jongen die opgroeit, zijn broer verliest en daarop terugkijkt. Maar het is vooral ook een poëtische film met opvallend weinig tekst, veel muziek en bijzondere beelden en elementen waarover je blijft nadenken. Zo is er de moeder die een bijna feeërieke gestalte heeft, aanbeden door haar zoons, soms zweeft ze, soms is ze speelgenoot onder sproeier, maar ze is ook object van verering. De zoon die vaak schuin naast je kijkt en beseft dan die meer op zijn vader lijkt dan hij zou wensen. De dialoog en de vragen van de jongen: aan zichzelf, aan God? Met muziek van Bach, Brahms en ik dacht ook van Britten en de (herinneringen aan een) gitaar. De zonnebloemen, de druppels, de rivier, het licht, de beelden die komen. Een film om je aan over te geven.
Hamlet, Theater Rotterdam
5 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten