Iedereen die wel eens in Venetië is geweest herkent het gevoel waarbij je je afvraagt of je het bruggetje nu al eerder gepasseerd had. Hoewel Googlemaps het makkelijker maakt, was het vorig jaar tijdens de Biënnale af en toe flink zoeken naar de landenpavilloens in de stad. En in 'De troost van vreemden' van Bonheur is er dan opeens een vreemdeling die de man en vrouw aanspreekt. De toeristen worden aangesproken door de gedistingeerde 'ex-pat'. Door degene die de twee culturen verenigd, vertrouwd maar toch ook exotisch. Bekend en spannend.
Zo'n ontmoeting doorbreekt de sleur en lijkt aantrekkelijk. Maar er is een geheim. Een gruwelijk geheim. Hoewel de vreemdeling en zijn mysterieuze vrouw prachtig gestalte krijgen bij Bonheur, ontbreekt het een beetje aan het verlangen bij het jonge paar naar de exotische vreemdeling. Waarom gaan ze mee, en belangrijker waarom keren ze terug .... Dat had in de voorstelling meer reliëf kunnen krijgen.
Het decor is als altijd fantastisch bij Bonheur. Een ronddraaiende trap die ook als Venetiaanse brug fungeert domineert het decor. Enerzijds licht, anderzijds moeilijk te beklimmen en met het onbekende erachter. En dat trekt, meer dan soms verstandig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten