zondag 10 juni 2012

My first suicide. Jouw leven, jouw lot.


Een speurtocht door de krochten van de Rotterdamse Schouwburg, daar lijkt 'My first suicide' van Sarah Moeremans eerst nog het meest op. We beginnen via de trappen van de nooduitgang, komen zo bij de kleedkamer van het orkest, bij een technische ruimte, langs de financiƫle administratie en in de foyer. Op deze toch volgen we Simon Simons een jonge werkeloze man die geen toekomst meer ziet en zich op een onbewaakt ogenblik laat ontvallen dat hij zelfmoord zou willen plegen. Dat lijkt een gouden greep want op eens krijgt zijn leven weer een doel, tenminste anderen zien kansen hoe deze zelfmoord hun doel kan ondersteunen.
Zo komen we langs de intellecteulen, de vrouwen, de kunstenaars (met veel zelfspot over hoe toneel alleen nog lijkt te kunnen als het ook leuk is), de mystici en de milieuactivisten. Aan iedereen heeft de buurvrouw die zich tot producer heeft ontpopt de zelfmoordenaar beloofd. Want zo krijgt het doel opeens een gezicht. Het is dan ook niet voor niks dat in een gelikte productpresentatie voor de suicide kit zij ons toezingt: 'Het is jouw leven, het is jouw lot'.
Maar allengs wordt het serieuzer en als in een processie verlaten we de Schouwburg, door de regen gaan we de parkeergarage in. Daar krijgt de voorstelling een onverwacht en wrang einde, waarin de groep sterker blijkt dan het individu. Het is een spitse voorstelling geworden, die met woord en zang, je steeds een stapje verder meevoert. Meevoert in de keuzes van Simon, in het spel van de jonge acteurs van ArTEZ en de muziek van Eefje de Visser.

Geen opmerkingen: