Het toneelbeeld is zoals altijd in de voorstellingen van Guy Cassiers van een grote schoonheid. Bij 'Het mystieke huwelijk', deel 2 van 'De man zonder eigenschappen' door het Toneelhuis neemt het beeld een centrale plaats in. Het beeld van de achterwand waar langzamerhand een bibliotheek groeit. Het beeld van de acteur die spreekt met zijn gezicht dat op video eerst groot en scherp is, en dan als het licht op de acteur dooft, zichtbaar blijft, maar vager wordt. Het beeld waarin de handen en het gezicht van Kathelijne Damen verdubbeld worden. Het beeld van een bank die tegelijkertijd doodskist lijkt. Beelden die stuk voor stuk prachtig zijn.
Waar het beeld indruk maakt, maakt het stuk dat minder. De verhouding tussen zus Agathe en broer Ulrich die na de dood van hun vader weer samen komen blijft op afstand. Het raakt niet echt, de tekst blijft te literair. De spanning van het toneel komt niet echt over. De beelden alleen zijn dan hoe mooi ook, niet genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten